Geplaatst: 22-10-2025
Het is zondagochtend half vijf als de wekker gaat. Na een vluchtig ontbijt rijden is iets over vijf bij huis weg.
Het is erg rustig op de weg en rond de klok van zeven rijd ik P3 op en parkeer mijn auto. De pendelbus is erg vol, met opvallend veel gezinnetjes. Oh ja, het is herfstvakantie.
Als ik bij het meeting point zit, gaat mijn telefoon. Gelukkig zie ik dat de man die tegenover mij staat aan het bellen is en reageert op hetgeen ik zeg. Het is de eerste medereiziger. Al gauw is de groep compleet en kunnen we door. Voor twee medereizigers lukte het online niet om een boardingpass te verkrijgen, dus moeten we via de balie. Vanwege de vakantie is het daar druk, dus rustig aansluiten in de rij. Na een aantal klikken op het toetsenbord is het geregeld en is iedereen voorzien van een boardingpass. Door naar de security, ook daar een wachtrij. Maar ook die wordt zonder problemen doorlopen. De paspoortcontrole gaat relatief snel en na iets meer dan een uur staan we in de vertrekhal. We besluiten om direct door te lopen naar de gate. Daar een kop koffie, met muffin, besteld.
Na een kort ritje in de pendelbus stappen we het vliegtuig in. En met een kleine vertraging stijgen we op richting Inverness. De vlucht heeft gelukkig wel weer de volledige service, dus weer genoten van het broodje eiersalade. De turbulentie neemt toe naarmate we Schotland naderen, maar gelukkig verstaat de piloot zijn vak en landen we soepeltjes op Inverness Airport.
Na de douane door naar de autoverhuur. Blijkbaar is het enorm druk, nu er meerdere toestellen gelijktijdig zijn aangekomen. Onze bus staat nog niet klaar, dus besluiten we om even plaats te nemen in de bar. Blijkbaar heeft het wachten geleid tot een upgrade van onze auto, want we krijgen een luxe 7 zits Volkswagen bus mee.
We rijden naar onze eerste tour van deze reis, Glen Ord. We zijn goed op tijd en we krijgen vooraf al een dram te proeven.
De tourguide neemt alle tijd om ons mee te nemen door de distilleerderij en zijn verhalen/uitleg zijn prachtig. Na een tasting van drie whisky's nemen we nog even plaats aan de bar, waar nog een tweetal prachtige drams worden geschonken.
Gezien de knorrende magen, stoppen we in Dornoch voor een verlate lunch. Via een prachtige route rijden we door naar Thurso, waar we inchecken bij het Station Hotel. Daar hebben we ook ons diner en nog een kleine borrel in de bar. Met een schuin oog kijken we naar de Formule 1. Tegen de klok van tienen zoeken we allemaal onze kamers op.
Een kwartier voor de afgesproken tijd zitten we allemaal al aan tafel voor het ontbijt.
We gaan richting Victoria Walk voor een kleine ochtendwandeling langs een mooie kustlijn met kliffen.
We besluiten om door te rijden richting Wolfburn en gelukkig kunnen we de tour een uur eerder dan afgesproken krijgen. Ik mag weer meelopen met de groep en onder leiding van Wilma bewonderen we de distilleerderij. De aansluitende tasting is weer zeer goed, waarbij zeven expressies worden geproefd.
Voor de lunch rijden we naar John O'Groats. Natuurlijk nemen we ook een kijkje bij The 8 Doors distilleerderij. Helaas is een spontane tour niet mogelijk, maar we mogen wel even vanuit de tasting room de stills bewonderen. Daar zijn een drietal werknemers flessen aan het vullen en al gauw komt één van hen richting ons. Zij vertelt ons een en ander over wat we van daaruit allemaal kunnen zien en wat hun werkwijze is. Na een vraag van een van de medereizigers mogen we zelfs even een kijkje nemen in het warehouse. Om daar te komen moesten we toch door de distilleerderij. In het warehouse liggen vele vaten te rijpen, waarbij er een aantal pas de whisky bevatten. Bij navraag blijkt de dame in kwestie de eigenaresse te zijn. Ze geeft nog wat achtergrondinformatie over de naam. Na al deze vriendelijkheid moeten we natuurlijk wel even een flight drinken in hun visitorscentre. Helaas nog niet hun eigen whisky, maar een aantal smaakvolle whisky’s die zij als independent bottler op de markt brengen.
We maken onderweg nog even een stop bij The Castle of Mey en rijden daarna door naar de veerboot. En na een uur wachten op de parkeerplaats komt de veerboot binnenvaren.
We mogen als een van de eersten de boot oprijden, waardoor we al snel aan het avondeten zaten. De overtocht was zeer gladjes en iets meer dan anderhalf uur later rijden we het eiland Orkney op. Helaas is het pikkedonker, dus van he5 eiland kunnen we nog niet veel zien.
Rond de klok van negen parkeer ik de bus bij het hotel en checken we in. We doen nog een drankje in de bar.
Het ontbijt in het hotel is goed. En we vertrekken richting onze eerste tour: Highland Park. We zijn de enige op dit tijdstip voor een tour, dus we kunnen ook direct starten. Bij de film wordt al de eerste dram ingeschonken. Helaas is de moutvloer net geleegd en is één van de twee kilns in de laatste fase met hete lucht. De mashtun en de washbacks zijn vorig jaar geheel vernieuwd, dus dat ziet er allemaal spik en span uit. De stills staan gelukkig wel aan. Na een kijkje in het warehouse gaan we naar de tastingroom om nog twee drams te proeven. En als we de tastingroom uitkomen, ruiken we al wat in de lucht: in de andere kilns is net de peat in brand gezet. Gelukkig mogen we daar nog even kijken.
Snel door naar de tweede afspraak van vandaag: Scapa. We beginnen de tour in het warehouse en na een rondleiding door de distilleerderij, eindigen we in misschien wel de prachtigste tastingroom van Schotland. Na daar drie drams te hebben geproefd, nog even terug naar de shop voor het Whisky Yearbook 2026.
We rijden door naar Deerness om bij de gelijknamige distilleerderij, die sinds afgelopen september ook begonnen is met het produceren van whisky, te lunchen. Ook dit was een schot in de roos.
Voor het culturele deel van de dag rijden we naar The Stones of Stenness. Een steencirkels die er al 5000 jaar staat. Hier wordt, met veel respect, een dram gedronken.
Wij rijden terug naar het hotel. Waar ik eerst op mijn kamer geniet van een Wolfburn, die gisteren door een van de medereizigers is aangeschaft. Aansluitend nog een Guinness in de bar en door naar het restaurant. En eindelijk staat er Haggis op het menu! Natuurlijk besteld, maar ook het hoofdgerecht (lamsbout) was overheerlijk. Nog een kleine dram in de lobby en dan bijtijds naar de kamer, want we varen morgen erg vroeg.
Om iets voor half zes staat iedereen fris en fruitig bij de auto. Het is een klein half uurtje rijden naar de ferry in Stromness.
Zodra we aan boord zijn, lopen we naar het restaurant voor het ontbijt. En iets voor de geplande tijd verlaat de veerboot de haven. Een klein kwartier later begint de ellende…. Blijkbaar waait het op de open zee (windkracht 7) en de boot gaat flink op, neer, heen en weer. Blijkbaar heel inspannend allemaal, want ik begint te zweten als een malle. Voordat ik het weer is mijn shirt drijfnat en drupt het zweet langs mijn voorhoofd. Ook de, net door een medereiziger, aangegeven zakjes waren geen overbodige luxe.
Gelukkig neemt de golfslag af zodra we weer in de buurt van de haven zijn en daarmee ook de fysieke ‘klachten’.
Als we weer naar de auto willen, wordt duidelijk hoe heftig de golven zijn geweest. In verband met een gekantelde lading van een vrachtwagen, wordt er per auto omgeroepen wie er terug mag naar het autodek. Daar aangekomen zien we de vrachtwagen die bovenop een aantal andere auto's is terechtgekomen. Wij kunnen gelukkig zonder schade verder. We moeten alleen even keren op de boot en dan door richting Inverness. Helaas heeft het hele voorval op de ferry veel tijd gekost, dus kunnen we slechts even een pitstop maken bij Glenmorangie. Daarna door om de bus af te tanken en weer in te leveren bij Inverness Airport. Met 376 mijl (net iets meer dan 600 km) op de teller ook ditmaal weer zonder schade.
We hadden goed ingeschat dat we hier niet twee uur van te voren aanwezig hoefden te zijn, want we zijn binnen het kwartier al in de taxfree zone. Nou ja, wat je taxfree(zone) kunt noemen. Erg klein, en zeker niet voordelig.
Ook het boarden gaat lekker snel en iets over half twee stijgen we op. De vlucht verloopt heel soepeltjes en rond vier uur landen we op Schiphol. We gaan met de pendelbus naar de gate en voordat we het weten zijn we door de douane.
Daar neem ik afscheid van een aantal medereizigers en met de laatste twee loop ik naar de bagageband om de koffers op te halen. Zij gaan mee naar P3 en zelfs naar Vriezenveen, aangezien het voor hun ook makkelijker is om daar opgehaald te worden.
Om zeven uur draaien we de parkeerplaats van de Lidl op en al gauw worden beide heren opgehaald. Ik doe nog snel even boodschappen en ga daarna naar huis. Genietend van een dram, kijk ik terug op weer een prachtige reis.